Sen Juan Gelman

O mundo ten menos cor desde que este martes nos deixou o arxentino Juan Gelman. Poeta, activista político e fervente defensor dos dereitos humanos, sufriu a ditadura no seu país e exiliouse a México; non só iso: o seu fillo e a súa nora "desapareceron" co réxime militar. Todo isto orixinou feridas que nunca cicatrizaron pero Gelman nunca se rendiu ao odio nin a amargura. Na súa honra deixamos un poema seu:

Epitafio

Un pájaro vivía en mí.

Una flor viajaba en mi sangre.

Mi corazón era un violín.

Quise o no quise. Pero a veces

me quisieron. También a mí

me alegraban: la primavera,

las manos juntas, lo feliz.

¡Digo que el hombre debe serlo!

Aquí yace un pájaro.

Una flor.

Un violín.

Podedes ler unha das últimas entrevistas nun periódico español aquí. Deixámosvos cunhas palabras súas: