17/12/13


Domingo Villar (Vigo, 1971) vive en Madrid, onde traballou como guionista de cinema e de televisión. Coa súa primeira novela, Ollos de auga (2006, 6ª edición no 2009), obtivo o Premio Frei Martín Sarmiento (concedido por alumnos e alumnas lectores de toda Galicia) e, coa súa tradución para o castelán (Editorial Siruela), os premios Sintagma e Brigada 21. Tamén foi finalista en dúas categorías dos Crime Thriller Awards en Gran Bretaña. Publicada en doce países, a primeira novela protagonizada polo inspector Leo Caldas é un dos libros máis vendidos entre os lectores e lectoras galegos.
Premio "autor do ano 2009" concedido polos lectores da web Fervenzas Literarias.
Premio Losada Diéguez de Creación Literaria pola novela A praia dos afogados.
Obras de Domingo Villar no catálogo:
- A praia dos afogados ISBN: 978-84-9865-180-5
- Ollos de auga ISBN: 978-84-8288-927-6

02/12/13

BEOWULF: UN CLÁSICO EN BANDA DESEÑADA

Beowulf é un poema épico anglosaxón antigo (e anónimo) que conta as fazañas do heroe do mesmo nome que se enfronta a un terrible monstro destrutor do pobo danés, vénceo, é proclamado rei dos gaudos pero acaba morrendo nunha loita terrible cun dragón...
Temos a sorte de que David Rubín e Santiago García emprenderon o proxecto de narrar esta historia en debuxos. Saiulles un libro con moitísima forza gráfica e xa dispoñemos na nosa biblioteca dun exemplar firmado polo propio David Rubín. Pasade, vede, lede e disfrutade, rapaces: paga a pena.


E vai un vídeo de mostra de como debuxa David Rubín:


O debuxo que nos regalou para o exemplar que temos na biblioteca é este:


24/11/13

ELENA PONIATOWSKA, PREMIO CERVANTES

Na biblioteca estamos moi contentos pola concesión do premio Cervantes á escritora mexicana Elena Poniatowska, a cuarta muller en recibir este galardón. Pero ademais de escribir é unha persoa comprometida co que cre,  denunciadora das inxustizas dun país onde hai un 50% de poboación mergullada na pobreza, e onde se cometen inxustizas contra as mulleres de xeito cotián.
Nas súas obras é unha retratista moi coidadosa de mulleres valentes, creativas, que van contra corrente; mulleres en aparencia delicadas pero no fondo feitas de acero como a pintora Leonora Carrington (Leonora) ou a fotógrafa Tina Modotti (Tinísima). Se queredes máis información podédela obter aquí, ou neste enlace.


Vai tamén a opinión de Elena Poniatowska sobre os medios de comunicación.


21/11/13

OS CONTOS DO SAMAÍN



O martes, 5 de novembro, estivemos moi entretid@s grazas ao labor dun gran home que veu relatarnos catro historiñas do tempo do Samaín cun tema en común: a morte. Esta preséntase de maneiras diferentes segundo pasa o tempo.

No transcurso da hora tocamos temas distintos desde o trasno até a santa compaña, que lograron poñernos os cabelos como escorpións. Poidemos aprender que era iso de "corpo aberto" grazas á vivencias do avó dun dos seus amigos.

En conclusión, cantamos, xogamos a disfrazalo, rimos e pasámolo ben. Foi unha moi boa experiencia. Creo que deberían vir máis persoas coma el para gozar e adquirir cultura xeral, xa que os nenos de hoxe en día non teñen moito coñecemento das lendas galegas tan homenaxeadas nesta comunidade.



Sara Sánchez Sánchez, 1º bach

17/11/13

MORREU DORIS LESSING


A británica Doris Lessing foi unha das escritoras máis influíntes do século XX, capaz de capturar cunha obra profunda e analítica a "épica da experiencia feminina"
Autora de máis de 50 novelas, durante a súa carreira Lessing foi galardoada con numerosos premios, entre eles o Nobel de Literatura en 2007, o Príncipe de Asturias (2001) ou o Premio Internacional de Catalunya (1999).
Algúns títulos destacados no medio da abundante obra son Contos africanos, O quinto fillo, A boa terrorista ou o famoso O caderno dourado, de marcado cariz autobiográfico, que se converteu nun clásico da literatura feminista polo seu estilo experimental e a súa análise da psique feminina.

15/11/13

Un bosque cheo de paus e obstaculos/Brais Oanes.

aqui                                 
Un bosque cheo de faias   
 Unha historia incrible de aventuras e misterios sen resolver.A historia esta desenrolada nunha vila de Galiza na que a un neno de cor foi atacado brutalmente na propia vila,os amigos de ese neno queren vivir tranquilos pero non poden deixar de pensar en elo, descubren que os atacantes foron uns neonazis racistas moteiros que atacan en grupo.        A historia gustará a xente que quera leer aventuras e misterios.O libro esta cheo de traición e decepcións e pouco a pouco vaise descubrindo quenes foron e cal e o motivo dos ataques.

13/11/13

O misterioso palazzo

               
Os libros son un pasatempo que utilizan todas as persoas, desde nenos ata anciáns, fan que te metas nun mundo diferente do teu, e cando te queres dar conta o tempo xa a pasado voando, ademais se che gustaría probar algo novo, saber como vivían os nosos devanceiros, imaxinar outras cidades....eu lin un libro que ten todo isto.

Os espellos veneciás é unha historia escrita por Xoán Manuel Guisbert trata dun rapaz chamado Giovanni Conti  que fai unha larga viaxe desde Nápoles ata Padua (unha cidade de Venecia) para realizar un curso de letras cun prestixioso profesor desa universidade. Cando chega a residencia onde queren hospedarse todos os estudantes (polo seu baixo prezo) se encontra con que a hospederia xa está chea, mais tarde unha anciá chamada Alessandra lle ofrece unha habitación na súa casa por un bó prezo.

12/11/13

ORPHEUS... NA BRÉTEMA


A historia, comeza en xuño do 1943 , o reloxeiro Maximilan Carver anuncia a sua familia que se mudarán,para alexarse da cidade e dos aires da guerra.
A Max,o noso protagonista non lle chista muito a idea.O día seguinte os cinco compoñentes da familia Carver inician o camiño cara a súa nova casa.



11/11/13

Pero nada rematara aínda...// Sara Gestal

    O  libro consta de catro contos cortos, que, según di o propio autor nun momento da narración, son historias que lle conta o seu pai anos atrás...                                          se queres saber máis sobre o autor preme aquí.

09/11/13

Critina unha boa detective

         O MISTERIO DAS BADALADAS

Esta historia trata dunha nena chamada Cristina que un día mentres intentaba durmir ,tocou as badaladas de media noite. Puxose a contar as badaladas ,pero esta vez non iban tocar doce veces ian tocar trece nin máis nin menos .Se vos gusta podedes buscar AQUI algo sobre o libro.Pero xa digo se vos interesa comentovos que vai de aventuras pode interesar moito.

Xabier P. DoCampo (AELG)-1.jpgEsta rapaza é unha boa detective grazas ao seu creador Xabier P. DoCampo é disfrutado moito de esta rapaza e os amigos ,aunque sexa a protagonista os outro rapaces teñen tanto protagonismo como ela .Se alguén  me volverá deixar o libro o volvería  ler libro dun tirón.

   ,Damián Angulo Pardo

05/11/13

1º TRIMESTRE LECTURAS



ALGÚNS COMENTARIOS SOBRE OS LIBROS DO 1º TRIMESTRE .   A DISFRUTAR!!!La nieta del señor Linh 
En tan solo 126 páginas Claudel es capaz de transmitirnos infinidad de sentimientos, a cada cual más profundo e intenso: tristeza, esperanza, amor, amistad, cariño, nostalgia, miedo, desolación, soledad, añoranza, desamparo, ilusión. Los sentimientos negativos y positivos se entremezclan en las páginas de esta novela seduciendo y envolviendo al lector desde el principio hasta el final en un ambiente frío, hostil, desconocido, árido, pero, al mismo tiempo, también cálido, cercano, amable y tierno.
El señor Linh es un anciano que ha tenido que abandonar su país, su aldea, su vida, su pasado, por culpa de una guerra que lo ha convertido todo en cenizas y que ha matado a su hijo y a su nuera. Ya no le queda nada ni nadie. Únicamente la pequeña Sang Diu, su nieta, un bebé de tan solo seis semanas. No sabemos cuál es su país, cuál es esa guerra. Pero tampoco importa. Porque el desamparo, la soledad, la nostalgia, la tristeza, el miedo a lo desconocido, al presente, al futuro, la añoranza de un pasado que nos ha sido arrebatado, que ya jamás volverá, son sentimientos universales que no entienden de países ni de fronteras.
Por eso tampoco nos importa no saber a dónde llegan el señor Linh y su nieta tras pasar seis semanas en un barco junto a otros muchos refugiados como ellos. Refugiados que no conocen a nadie en ese nuevo país y que ignoran su idioma.
cuentatelavida.blogspot.com



Momentos estelares de la humanidad 
Por diversas razones, Momentos estelares de la humanidad es no solo la más traducida y reeditada de las numerosas obras de Stefan Zweig, sino también la más representativa de su autor.Son catorce, los episodios escogidos por nuestro autor para ejercer su arte de observación y de dramatización; un arte en que apenas ha tenido rivales. Podemos imaginar a Zweig, compilando -con avidez de coleccionista- una serie de instantes cruciales, fragmentos de la historia en los que el nervio esencial de lo humano, expuesto y en estado de máxima tensión, ha sido pulsado hasta provocar su estallido, rompiendo de paso con la plácida pero también precaria continuidad de los acontecimientos. Lo comprobamos, en las páginas del libro, seleccionando y plasmando en vibrante prosa unos cuantos de esos instantes, verdaderos comprimidos de las fuerzas que hacen de la historia un drama inmenso. No todos estos episodios, pero sí una parte significativa de ellos, son una muestra de la predilección de Zweig por representar personalidades en horas de aflicción, mejor que en las de triunfo. Todos ellos, con su índole puntual, son un testimonio del interés del escritor austríaco por los extractos representativos; todos, con su brevedad y su intensidad dramática, evidencian su gusto por la condensación. El final de Cicerón; la caída de Bizancio; el fracaso del mariscal Grouchy, cuando la debacle francesa de Waterloo; las cuitas de Goethe, en la época de su Elegía de Marienbad; el tendido del primer cable telegráfico transatlántico, debido al ímpetu del empresario Cyrus W. Field; el desastre de la expedición del capitán Scott al Polo Sur; la fuga y muerte de Tolstói. Estos son algunos de los momentos en los que Zweig enfoca su mirada.
hislibris.com
A Vitoria do perdedor 
  A vitoria do perdedor, así pois, entreverada estreitamente cos fíos da memoria, parte dunha tensa espera, nunha casa dunha aldea galega do interior, protagonizada por un grupo de guerrilleiros que deben participar nunha inminente asemblea. Esta  convocatoria desatará unhas consecuencias que, malia sospeitar a súa previsibilidade, non minguan o interese por coñecer cal é a sorte que os convocados van correr e, en especial, a que lle corresponde a Arcadio Macías –personaxe talvez inspirado na existencia de dous membros da Federación de Guerrillas León-Galicia chamados Arcadio Ríos e Abelardo Macías-, un dos derradeiros membros da chamada Agrupación Mancomún de Galicia e auténtico protagonista do volume, de quen se constrúe unha biografía que bebe en parte da memoria do antisfascismo español e do pensamento anarquista.  Por outro lado, e talvez sexa este un dos valores máis suxestivos desta entrega, Reigosa dálle forma literaria a unha ricaz reflexión arredor das contradiccións internas, ou se se quer conflitos morais, simbolizados nunha actuación que persegue a teimuda defensa duns principios ideolóxicos, aos que se lles infrinxen derrotas continuas malia manterse sempre en alerta, sobre todo cando estes se poden lapidar cos golpes que reciben polo peso da conciencia, pola traizón ou o desexo de vinganza…, rabuñados en ocasións polo nacemento do amor ou pola emoción da solidariedade.   Non é difícil advertir neste libro a torrenteira documental peneirada  na súa xusta medida, o seu ritmo trepidante e a concisión expresiva, harmonizada co papel clave que se lle outorga á descrición: á que atinxe aos  espazos físicos, á brutal represión exercida e ao que poboa o pensamento de Arcadio Macías, quen asume con todas as consecuencias o ideario dos mártires de Chicago de 1886, un lema que compendia o seu facer, un lema abrazado por un fuxitivo que nunca chegou a fuxir: “libre ou morto”.
Ramón Nicolás
O carteiro de Bagdad 
Abdulwahid, de 11 anos, chámase como o levantador de pesas iraquí que conseguiu unha medalla olímpica de bronce, o único na historia, que a xente lembra como unha fazaña inesquecible. Vive co seu pai, Ibrahim, carteiro que reparte o correo na súa motocicleta, e Fatiha, a nai, nunha humilde casa de adobe de habitación única, no humilde barrio de Karrada, en Bagdad, na que foi a cidade máis grande da Terra e chamada Cidade da Paz. Agora, coa guerra, os comercios permanecen tapiados, el non pode ir á escola e a súa nai apenas sae de casa pola inseguridade. Só as tardes do venres toda a cidade descansa das bombas e ambulancias, á hora do rezo, ao que chaman os muecíns. Pairan os sunnitas como eles, pero pairan tamén os xiítas, que son maioría no barrio.Non toda a cidade é igual: na selecta e protexida Zona Verde, onde o pai foi a entregar unha carta, teñen luz eléctrica. Non como eles, que teñen un xerador de gasóleo, e venderon a televisión para poder comer. Por iso teñen que ir ver en casa duns amigos o triunfo de Shada, que vive en Marrocos pero naceu en Bagdad, no concurso da "Academia das Estrelas" de Oriente Medio. Choran todos emocionados pola vitoria e despídense con bicos e abrazos: pode ser o último día que se vexan pois cada día morre algún amigo en Bagdad.Pasan os meses e nada cambia. Un día descobre á súa nai borrando unha pintada ameazante na parede de casa. Aínda que se pon o "niqab", que lle oculta o rostro, deixando só á vista os ollos, por medo...
pantasmasdepapel.blogspot.com